De gevangene van de hemel

De gevangene van de hemel

"Een enkeltje Barcelona, alstublieft.

Je moet er maar zin in hebben. Met die klotecatalanen." Blz.166

Bovenstaande krasse taal van de kaartjesverkoper heeft mij er niet van weerhouden om een enkele reis te kiezen en volledig onder te gaan in het Barcelona van Carlos Ruiz Zafon.
‘De gevangene van de hemel’ is het derde deel in de cyclus rond het bestaande, maar niet voor iedereen te ontdekken Kerkhof der Vergeten Boeken.
Daniel Sempere, Fermin Romera de Toores, David Martin en Julian Carax zijn bekende personages voor de lezer van ‘De Schaduw van de wind’ en ‘Het Spel van de Engel.’

Zafon voert hen in ‘De gevangene van de hemel’ wederom ten tonele in een zenuwslopend kat-en-muis-spel. Ook Mauricio Valls, achtereenvolgens gevangenisdirecteur, minister van Cultuur en directeur van uitgeverij Ariadna speelt met verve zijn rol in een niet te onderschatten psychologische uitputtingsslag.

Het verhaal begint in het Barcelona van 1957. De lezer wordt vervolgens teruggevoerd naar het Barcelona van 1939 om uiteindelijk in 1960 nog een glimp op te vangen van Daniel Sempere op het kerkhof van Barcelona waar hij het graf van zijn moeder bezoekt.

Het verleden met zorgvuldig bewaarde geheimen werpt haar schaduw vooruit en kleurt het heden donker. Nooit leert men degenen die het dichtst nabijkomen volledig kennen.

Dit geldt ook voor Daniel Sempere die zijn vrouw Bea licht wantrouwt ondanks het feit dat hij gelukkig getrouwd is en beiden verguld zijn met hun pasgeboren zoon Julian. De verkoop in boekhandel Sempere & Zoon verloopt bepaald niet winstgevend. Maar de onverwachte verkoop van een uniek en genummerd exemplaar van De graaf van Montecristo met illustraties van Arthur Rackham betekent een lastenverlichting.
De nieuwsgierigheid van Daniel wordt gewekt als hij vervolgens van de excentrieke koper de opdracht krijgt om het zojuist gekochte boek, voorzien van een persoonlijke boodschap, te overhandigen aan zijn vriend Fermin.
Met deze unieke invalshoek en door zijn geweldige vertelkunst brengt Zafon een razend spannende en intelligent geschreven geschiedenis tot leven.

Vriend Fermin staat op het punt te gaan trouwen met Bernarda. Voor Daniel en zijn vrouw is dit een gebeurtenis waar zij met plezier naar uitkijken.
Fermin Romera de Toores gaat aan de vooravond van zijn huwelijk echter zwaar gebukt onder genoemde schaduw uit het verleden en na lang aandringen door Daniel maakt Firmin hem deelgenoot van zijn donker bestaan.
Zafon zou Zafon niet zijn als hij het verleden van Firmin niet op een zodanige wijze had geconstrueerd dat elk personage in het verhaal door dreigend onheil met de ander verweven is.
Daniel heeft al geruime tijd het voornemen om zijn vriend Fermin Romera de Toores het Kerkhof der Vergeten Boeken binnen te loodsen. Maar voordat hij het zorgvuldig bewaarde geheim van Barcelona kan delen met zijn vriend is het ontrafelen van diens persoonlijke geschiedenis een noodzakelijkheid.
Bij binnenkomst in het labyrint kiest Firmin naar goede gewoonte het boek dat hij wil redden: De stad der verdoemden, deel 13 van schrijver David Martin.
Hoewel de keuze voor het genoemde boek pas tegen het einde van het verhaal gemaakt wordt, vormt schrijver David Martin in ‘De gevangene van de hemel’ doorlopend de verbindende schakel. Hij kent alle geheimen en geeft daarvan naar eigen inzicht delen prijs.

Nadat Firmin de gang van zaken uit het verleden aan Daniel heeft toevertrouwd, krijgt deze op zijn beurt meer oog voor de werkelijkheid rond het overlijden zijn moeder Isabella Sempere. Daniel beseft dat hij vanaf nu geen rust meer kent en onmogelijk nog een punt kan zetten achter het verleden. Een engel van gips op het graf van zijn moeder brengt hem een aanwijzing van cruciaal belang en de toon voor het vierde deel van deze ongelooflijk spannende romancyclus is gezet. Hopelijk biedt het vierde en laatste deel van de serie, net als ‘De gevangene van de hemel’, een indrukwekkende hoeveelheid spanning, emoties en intriges.

De aansprekende vertaling van ‘De gevangene van de hemel’ staat op naam van Nelleke Geel.

I(ne) 2012.